کلاهک بارانی

کلاهک بارانی نوعی سرجنگی موشک است که به جای حمل یک کلاهک انفجاری واحد، از تعداد زیادی مهمات کوچکتر یا «ریز مهمات» تشکیل شده است.

نحوه عملکرد:

در فاز پایانی پرواز موشک، کلاهک بارانی به چندین ریز مهمات جداگانه تقسیم می‌شود.

این ریز مهمات با سرعت زیاد به سمت زمین سقوط می‌کنند و در یک منطقه وسیع پراکنده می‌شوند.

هنگام برخورد با زمین، هر ریز مهمات منفجر شده و به اهداف زیرزمینی یا پناهگاه‌های مستحکم آسیب می‌رساند.

مزایای کلاهک بارانی:

عبور از پدافند هوایی: ریز مهمات به دلیل کوچکی و سرعت بالا، ردیابی و هدف قرار دادن آنها توسط سامانه‌های پدافند هوایی دشوارتر است.

افزایش قدرت تخریب: پراکنده شدن ریز مهمات در یک منطقه وسیع، به طور همزمان به چندین هدف آسیب می‌رساند و قدرت تخریب کلی را افزایش می‌دهد.

ایجاد چالش برای دفاع: تنوع ریز مهمات در کلاهک‌های بارشی، مانند بمب‌های خوشه‌ای، نیمه ‌ثاقب و ضدزره، دفاع در برابر آنها را برای سامانه‌های ضدموشکی چالش‌برانگیزتر می‌کند.

معایب کلاهک بارانی:

پیچیدگی ساخت: طراحی و ساخت کلاهک بارانی به دلیل نیاز به هماهنگی عملکرد ریز مهمات و مکانیزم جدا شدن آنها، پیچیده‌تر از سرجنگی‌های انفجاری معمولی است.

هزینه بالا: تولید و استفاده از کلاهک‌های بارانی به دلیل نیاز به تعداد زیاد ریز مهمات، پرهزینه‌تر از سرجنگی‌های انفجاری معمولی است.

ملاحظات اخلاقی: استفاده از کلاهک‌های بارانی به دلیل پراکندگی گسترده ریز مهمات، می‌تواند تلفات غیرنظامی را به همراه داشته باشد و از نظر اخلاقی مورد بحث باشد.

کاربرد کلاهک بارانی:

کلاهک‌های بارانی عمدتاً برای حمله به اهداف زیرزمینی، پناهگاه‌های مستحکم و تاسیسات نظامی پراکنده استفاده می‌شوند.

نمونه‌هایی از استفاده از کلاهک بارانی:

گزارش‌هایی مبنی بر استفاده ایران از موشک‌های مجهز به کلاهک بارانی در حملات به اسرائیل در سال 1403 وجود دارد.

برخی از موشک‌های بالستیک چین و روسیه نیز به کلاهک‌های بارانی مجهز هستند.