چرا در دوره ی اسلامی به دانشمندان حکیم می گفتند

در دوره ی اسلامی به دانشمندان حکیم می‌گفتند به چند دلیل:

۱_ دانش و حکمت: حکیم به کسی گفته می‌شود که دارای دانش و معرفت عمیق و وسیع در علوم مختلف، از جمله فلسفه، منطق، الهیات، اخلاق، طبیعیات، ریاضیات، نجوم و طب باشد.

۲_ بصیرت و روشن‌بینی: حکیم به کسی گفته می‌شود که دارای بصیرت و روشن‌بینی است و می‌تواند حقایق را از ظواهر تشخیص دهد.

۳_ تقوا و پرهیزگاری: حکیم به کسی گفته می‌شود که دارای تقوا و پرهیزگاری است و از گناه و معصیت دوری می‌کند.

۴_ الگو و اسوه: حکیم به کسی گفته می‌شود که می‌تواند الگو و اسوه ی دیگران باشد. دانشمندان مسلمان در آن دوره با صفات نیکو و رفتار پسندیده خود، الگوی نیکویی برای مردم بودند.