در این درگه که گه گه که که و که که شود ناگه مشو غره به امروزت که از فردا نه ای آگه

این بیت از شعر فارسی، که به نظر می‌رسد از سبک شعر کلاسیک ایران باشد، پیامی عمیق و فلسفی دارد. شاعر در این بیت به موضوع گذرا بودن زمان و ناپایداری شرایط زندگی اشاره می‌کند.

وقتی شاعر می‌گوید "در این درگه که گه گه که که و که که شود ناگه"، به ناگهانی و غیرقابل پیش‌بینی بودن تحولات زندگی اشاره می‌کند. تکرار کلمه "که" ممکن است برای تأکید بر تکرار و پی در پی بودن این تحولات باشد.

عبارت "مشو غره به امروزت که از فردا نه ای آگه"، یک هشدار است: شاعر توصیه می‌کند که نباید به شرایط فعلی خود بیش از حد مطمئن و خودبین باشیم، چرا که نمی‌دانیم فردا چه خواهد آمد. در واقع، این بیت به ما یادآوری می‌کند که همیشه باید محتاط باشیم و از غرور و خودخواهی پرهیز کنیم، چرا که آینده همیشه نامعلوم و پیش‌بینی نشده است.

در مجموع، این شعر بر اهمیت تواضع و آمادگی برای تغییرات زندگی تأکید می‌کند و یادآوری می‌کند که هیچ چیز در این دنیا دائمی نیست.