من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی شهریار

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی/ دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم/ باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی/ ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه/ ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی