معنی بیت چو خواهی که نامت بود جاودان مکن نام نیک بزرگان نهان

معنی اول: این بیت به ما می‌گوید که اگر می‌خواهیم ناممان همیشه زنده بماند، باید نام و یاد بزرگان را گرامی بداریم و فراموش نکنیم.

معنی دوم: شاعر در این بیت توصیه می‌کند که برای ماندگاری نام خود، باید به یادآوری و تکریم نیکان و بزرگان پرداخت، چرا که این کار نشان‌دهنده احترام ما به میراث فرهنگی است.

معنی سوم: معنای این بیت این است که اگر می‌خواهیم ناممان جاودانه شود، نباید نام و خاطره نیکان و بزرگان را پنهان کنیم، بلکه باید آنها را ستایش کنیم.

معنی چهارم: اگر آرزوی جاودانگی نام خود را داریم، باید به تجلیل و یادآوری از شخصیت‌های برجسته و ارزشمند تاریخی و فرهنگی مان پرداخته و اجازه ندهیم نام و یاد آن‌ها به فراموشی سپرده شود. این کار نه تنها به حفظ میراث فرهنگی ما کمک می‌کند، بلکه راهی برای به جاودانگی رساندن نام خودمان نیز می‌باشد.

معنی پنجم: در این بیت، شاعر به ما یادآوری می‌کند که برای آنکه ناممان در تاریخ ماندگار شود، نباید نام و خدمات بزرگان و نیکان را نادیده بگیریم یا پنهان کنیم. با این کار، نه تنها به گسترش و حفظ فرهنگ و تاریخ خود کمک می‌کنیم، بلکه نام خودمان را نیز به عنوان کسی که ارزش‌های معنوی و تاریخی را گرامی می‌دارد، در میان مردم ماندگار می‌سازیم.