معنی شعر

«دهخدا »در یادداشت‌های خود دربارهٔ شعر چنین می‌نویسد: «چکامه، چغامه، چامه، نَشید، نظام، سخن منظوم، منظومه، قریض. «شِعر، سُرود، چامه یا چکامه» شاخه‌ای از ادبیات است که از ویژگی‌های زیبایی‌شناختی و اغلب ریتمیک زبان استفاده می‌کند. ظاهراً ایرانیان را قِسمی سرود یا شعر بوده و خود آنان یا عرب آن را ««هَنَیمَه»» می‌نامیدند.