داستان مبعث

داستان مبعث، که به معنای فرستاده شدن پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص) به عنوان پیامبر است، یکی از مهم‌ترین وقایع در تاریخ اسلام محسوب می‌شود. این رویداد نقطه آغازین رسالت پیامبری ایشان و آغاز دعوت عمومی به اسلام است. بر اساس منابع اسلامی، مبعث در 27 رجب، در حدود 40 سالگی پیامبر صورت گرفت.

داستان مبعث به این شرح است که حضرت محمد (ص) عادت داشت برای تعبد و تفکر به غار حرا، واقع در کوه نور نزدیک مکه، رفته و چندین روز را در آنجا به عبادت می‌پرداخت. در یکی از این شب‌ها، جبرئیل (ع)، فرشته وحی، به او ظاهر شد و پیام خداوند را به او رساند. جبرئیل دستور داد که بخواند، اما پیامبر پاسخ داد که نمی‌تواند بخواند. این تبادل سه بار تکرار شد و در هر بار، جبرئیل پیامبر را فشرد تا آیات اولیه سوره علق را بر او نازل کرد:

• اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِی خَلَقَ
• خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ
• اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَکْرَمُ
• الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ
• عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ

• "بخوان به نام پروردگارت که آفرید،
• آفرید انسان را از لخته خون،
• بخوان و پروردگارت بخشنده‌ترین است،
• که با قلم آموزش داد،
• آموخت به انسان آنچه نمی‌دانست."

این آیات نخستین وحی الهی به پیامبر اسلام بودند که بنیان اسلام و تأکید بر اهمیت دانش و تعلیم را نشان می‌دهند. پس از این حادثه، حضرت محمد (ص) با حمایت همسرش، خدیجه (س)، و چند نفر از نزدیکانش، دعوت خود را برای پذیرش اسلام و توحید آغاز کرد و به مبارزه با شرک و بت‌پرستی در جامعه جاهلیت مکه پرداخت.