در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور

غزل شماره 255 حافظ شیرازی

1. یوسفِ گم گشته بازآید به کنعان، غم مخور - کلبهٔ احزان شَوَد روزی گلستان، غم مخور

2. ای دل غمدیده، حالت بِه شود، دل بَد مکن - وین سرِ شوریده باز آید به سامان غم مخور

3. گر بهارِ عمر باشد باز بر تختِ چمن - چتر گل در سر کَشی، ای مرغِ خوشخوان غم مخور

4. دورِ گردون گر دو روزی بر مرادِ ما نرفت - دائماً یکسان نباشد حالِ دوران غم مخور

5. هان مَشو نومید چون واقِف نِه‌ای از سِرِّ غیب - باشد اندر پرده بازی‌هایِ پنهان غم مخور

6. ای دل اَر سیلِ فنا بنیادِ هستی بَر کَنَد - چون تو را نوح است کشتیبان، ز طوفان غم مخور

7. در بیابان گر به شوقِ کعبه خواهی زد قدم - سرزنش‌ها گر کُنَد خارِ مُغیلان غم مخور

8. گرچه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید - هیچ راهی نیست، کـ‌آن را نیست پایان، غم مخور

9. حال ما در فِرقت جانان و اِبرامِ رقیب - جمله می‌داند خدایِ حالْ‌گردان غم مخور