معنی شعر خاک آزادگان فارسی دهم

• به خون، گَر کِشی خاک من، دشمن من / بجوشد گُل اندر گُل از گلشن من
• تنم گر بسوزی، به تیرم بدوزی / جدا سازی ای خصم، سر از تن من
• کجا می‌توانی، ز قلبم رُبایی / تو عشق میان من و میهن من؟
• من ایرانی‌ام آرمانم شهادت / تجلّیِ هستی است، جان کندن من
• مپندار این شعله، افسرده گردد / که بعد از من افروزد از مَدفَن من
• نه تسلیم و سازش، نه تکریم و خواهش / بتازد به نیرنگ تو، تو سن من
• کنون رودِ خلق است، دریای جوشان / همه خوشۀ خشم شد خرمن من
• من آزاده از خاکِ آزادگانم / گل صبر، می‌پرورد دامن من
• جز از جامِ توحید، هرگز ننوشم / زنی گر به تیغ ستم گردن من

معنی شعر خاک آزادگان

اولین بیت نشان دهنده ایستادگی و پایداری در برابر دشمن است؛ عنوان می‌کند که حتی اگر دشمن بخواهد با خونریزی سرزمین را تسخیر کند، باز هم از این خاک گل‌هایی شکوفه خواهد زد، نمادی از جوانان جانباز و نویدبخش زندگی دوباره.

دومین بیت به قدرت و استقامت اشاره دارد؛ می‌گوید حتی اگر جسم را نابود و سر را از بدن جدا کنند، نمی‌توانند روح و اراده را خم کنند.

سومین بیت بر ناتوانی دشمن در ربودن عشق و وفاداری به میهن تأکید دارد؛ اعلام می‌دارد که هیچ نیرویی نمی‌تواند این پیوند عمیق را از بین ببرد.

چهارمین بیت، خود را به عنوان یک ایرانی معرفی می‌کند که آرمان او شهادت است؛ نشان می‌دهد که مرگ برای او معنای دیگری دارد و آن تجلی هستی و جاودانگی است.

پنجمین بیت، از عدم تسلیم و سازش با دشمن حکایت می‌کند؛ اعلام می‌دارد که روح نا آرام او همواره در برابر فریب و نیرنگ دشمن ایستادگی خواهد کرد.

ششمین بیت به تغییر ماهیت مردم از رود آرام به دریای جوشان اشاره دارد؛ خشم و نارضایتی عمومی را به تصویر می‌کشد که هستی شاعر را فرا گرفته است.

هفتمین بیت، شاعر را به عنوان فردی آزاد از سرزمین آزادگان توصیف می‌کند که صبر و استقامت را پرورش می‌دهد.

هشتمین و آخرین بیت، اعتقاد و پایبندی به یکتاپرستی را در برابر هر گونه ظلم و ستم تأکید می‌کند؛ بیان می‌دارد که شاعر هرگز از ایمان خود دست نخواهد کشید، حتی در مواجهه با مرگ.

در کل، این غزل بیانگر مقاومت، عشق به میهن، ایمان و اراده‌ای آهنین در برابر سختی‌ها و دشمنان است، که با استفاده از آرایه‌های ادبی و زبانی متنوع به تصویر کشیده شده است.