بکوش اندر بهار زندگانی که شد پیرایه ی پیری جوانی

بیت «بکوش اندر بهار زندگانی که شد پیرایه ی پیری جوانی» از سروده‌های حافظ شیرازی، شاعر نامدار ایرانی، است. این بیت در غزل شماره ۲۱۸ دیوان حافظ آمده است.

«معنی بیت»:

بکوش: تلاش کن، کوشش کن

اندر: در

بهار زندگانی: دوران جوانی

که شد: که شد

پیرایه ی: زینت، آراستگی

پیری: دوران پیری

معنای کلی بیت:

در دوران جوانی که بهار زندگی است تلاش کن و کوشش به خرج بده، چرا که جوانی زینت و آراستگی دوران پیری است.

«تفسیر بیت»:

حافظ در این بیت به اهمیت استفاده از دوران جوانی تأکید می‌کند. او معتقد است که جوانی فرصتی طلایی برای تلاش و کوشش در جهت اهداف و آرزوها است.

جوانی مانند بهاری است که سرشار از طراوت و شادابی است و انسان باید از این دوران به بهترین نحو استفاده کند.

حافظ در این بیت جوانی را به زینت و آراستگی دوران پیری تشبیه می‌کند.

معنای این تشبیه این است که اگر انسان در دوران جوانی به درستی تلاش کند و از آن به درستی استفاده کند، دوران پیری او نیز پربار و پرمحتوا خواهد بود.

نکات:

اهمیت دوران جوانی: جوانی دورانی است که انسان از نظر جسمی و روحی در اوج قدرت خود قرار دارد و از این رو فرصتی مناسب برای انجام کارهای بزرگ و رسیدن به اهداف است.

استفاده صحیح از جوانی: انسان باید در دوران جوانی به جای بطالت و وقت‌گذرانی، به دنبال کسب علم و دانش، مهارت و تجربه باشد و برای آینده خود برنامه‌ریزی کند.

پیامدهای تلاش در جوانی: تلاش و کوشش در دوران جوانی، ثمره و پاداش خود را در دوران پیری نشان خواهد داد. انسان در دوران پیری از ثمرات تلاش‌های خود در دوران جوانی بهره‌مند خواهد شد و زندگی پربار و معناداری خواهد داشت.

کاربرد بیت:

این بیت را می‌توان در موقعیت‌های مختلفی به کار برد.

برای تشویق جوانان به تلاش و کوشش: می‌توان از این بیت برای تشویق جوانان به استفاده صحیح از دوران جوانی و تلاش برای رسیدن به اهدافشان استفاده کرد.

برای یادآوری اهمیت دوران جوانی: می‌توان از این بیت برای یادآوری اهمیت دوران جوانی و استفاده صحیح از آن به افراد استفاده کرد.

برای بیان فلسفه زندگی: می‌توان از این بیت برای بیان فلسفه زندگی و تأکید بر اهمیت تلاش و کوشش در دوران جوانی برای داشتن یک زندگی پربار و معنادار استفاده کرد.

جمع‌بندی:

«بکوش اندر بهار زندگانی که شد پیرایه ی پیری جوانی» بیتی پرمغز و پرمعنی از حافظ است که به اهمیت استفاده صحیح از دوران جوانی تأکید می‌کند.

این بیت به ما یادآوری می‌کند که جوانی فرصتی طلایی است که باید از آن به بهترین نحو استفاده کرد تا در دوران پیری زندگی پربار و معناداری داشته باشیم.