اوقات خوش آن بود که با دوست به سر شد معنی

«اوقات خوش آن بود که با دوست به سر شد» بیتی از غزلی مشهور از حافظ شیرازی، شاعر نامدار ایرانی، است. این بیت در غزل شماره ۲۱۶ دیوان حافظ آمده است.

معنی بیت به طور کلی این است که بهترین و خوش‌ترین زمان‌ها، زمانی است که با دوستان سپری می‌شود.

حافظ در این بیت به ارزش دوستی و رفاقت اشاره می‌کند و معتقد است که بودن با دوستان، شادی‌ها و لحظات خوشی را به همراه دارد که در تنهایی قابل تجربه نیست.

در ادامه به بررسی اجزای بیت و شرح معانی ظریف‌تر آن می‌پردازیم:

اوقات خوش: به معنای زمان‌های شاد و لذت‌بخش است.

آن بود: به معنای «آن زمان بود» یا «آن موقع بود» است.

«که»: حرف ربط است و دو جمله را به هم وصل می‌کند.

«با دوست به سر شد»: به معنای «با دوست گذرانده شد» یا «با دوست وقت گذرانده شد» است.

تفسیر بیت:

حافظ در این بیت به نوستالژی و خاطرات خوش گذشته با دوستان اشاره می‌کند. او معتقد است که بهترین و لذت‌بخش‌ترین لحظات زندگی، زمانی است که در کنار دوستان سپری می‌شود.

حضور دوستان، غم‌ها و تنهایی‌ها را از بین می‌برد و شادی و صمیمیت را به ارمغان می‌آورد.

حافظ در این بیت به اهمیت روابط اجتماعی و نقش دوستی در زندگی انسان تأکید می‌کند.

نکات:

دوست: در این بیت منظور از «دوست» فقط به معنای یک شخص خاص نیست، بلکه به طور کلی به رفقا و یاران صمیمی اشاره دارد.

معانی دیگر: برخی از مفسران معتقدند که این بیت می‌تواند به معنای گذر زمان و از دست رفتن فرصت‌ها نیز باشد.

محبوبیت بیت: این بیت از حافظ به دلیل لحن زیبا و معانی عمیق آن، از جمله محبوب‌ترین ابیات دیوان او به شمار می‌رود و بارها توسط شاعران و نویسندگان دیگر مورد استفاده قرار گرفته است.

استفاده از بیت در ادبیات:

این بیت از حافظ در ادبیات فارسی بارها توسط شاعران و نویسندگان دیگر مورد استفاده قرار گرفته است.

به عنوان مثال، سعدی شیرازی در یکی از غزلیات خود می‌گوید:

یار هم صحبت ما بود، از آن دم که یادم هست

تا آن زمان که به سر بردیم، اوقات خوش با هم

جمع‌بندی:

«اوقات خوش آن بود که با دوست به سر شد» بیتی پرمغز و پرمعنی از حافظ است که به ارزش دوستی و رفاقت در زندگی انسان می‌پردازد.

این بیت به ما یادآوری می‌کند که بهترین لحظات زندگی، زمانی است که در کنار عزیزان و دوستان خود سپری می‌شود.