انشا در مورد ۲۲ بهمن با مقدمه و نتیجه

مقدمه: وَالْفَجْرِ وَلَیَالٍ عَشْرٍ. سوگند به سپیده‏ دم ،و به شب هاى دهگانه.

با نام خداوند متعال و ذکر این دو آیه شریف از ابتدای سوره مبارکه فجر انشا خود را در مورد ۲۲ آغاز میکنم.

متن انشا: وقتی بزرگ ترها در مورد سال های انقلاب صحبت می کنند، حس و حال عجیبی دارند، از بیان شور و حرارت جوانان، همبستگی مردم، اتحاد نیروی های نظامی و ارتش،

شهادت و شکنجه های رهبران انقلاب و حتی وضعیت زندگی عادی مردم در کوچه و خیابان خاطرات زیادی دارند که وقتی برای ما تعریف می کنند حس میکنی آنها در یک جهان افسانه ای عجیب و غریب زندگی کرده اند.

به هم کمک می کردند، به هم پناه می دادند و یک صدا در برابر ظلم و استبداد شاهنشاهی ایستاده بودند. از این که بدون ترس از مرگ و شکنجه هر روز به خیابان ها می آمده اند و با تنها سلاحی که داشته اند یعنی جانشان خواستار اصلاح و تغییر زندگی شان بوده اند

طوری که هر طور که می توانسته اند با کمترین امکانات به هم کمک میکردند تا هدف نهایی شان تحقق پیدا کند. امروز گاهی با شنیدن خاطرات بزرگترها، پدر، مادر و حتی پدربزرگ و مادربزرگ آرزو میکنم کاش در آن روزگار زیسته بودم.

و طعم تلاش همگانی در جهت یک هدف والا را به جای زندگی در دنیایی که همه به فکر منافع خود هستند را تجربه میکردم . جنگیدن برای کشور،دین، عقیده و آزادی میتواند به زندگی رنگی خدایی بدهد

راستش با این که بزرگترها همیشه به ما میگویند که باید خدا را شکر کنیم که در رفاه و آسایش زندگی میکنیم و این که دیگر خبری از شلیک تیر و تفنگ و شکنجه نیست، اما من بدون این که هیچ درک دقیقی از دهه فجر سال ۵۷ داشته باشم،

آرزو میکنم یکی از جوانان و نوجوانانی بودم که تا ۲۲ بهمن سال ۵۷ در صف های به هم پیوسته برای آزادی حقیقی می جنگیدم. یا در ۱۲ بهمن ۵۷ از شوق برگشتن رهبر انقلاب اشک میریختم

نتیجه گیری: شاید ایرانی که امروز در آن زندگی می کنیم، دنیای ایده آلی نباشد که جوانان سال ۵۷ برای آن جان داده اند.

اما من ایمان دارم ما در دامنه مسیری سخت و پر پیچ و خم هستیم که گذشتگانمان با نثار خون خود آغاز کرده اند و شادی فرزندان ما بر فراز قله های آن پرچم افتخار و آزادی و ایمان را به اهتزاز در آورند. ان شاا الله.