یک حدیث از امام محمد باقر

حدیثی از امام محمد باقر (ع) در مورد دوستی

«مَنْ كَانَ لَهُ ثَلَاثَةُ أَصْحَابٌ: فَأَحَدُهُمْ مُتَوَسِّطٌ لِلَّهِ وَأَحَدُهُمْ مُتَوَسِّطٌ لِلنَّاسِ وَأَحَدُهُمْ مُتَوَسِّطٌ لِلنَّفْسِ فَهُوَ رَاجِلٌ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ. وَمَنْ كَانَ لَهُ ثَلَاثَةُ أَصْحَابٌ: فَأَحَدُهُمْ مُتَوَسِّطٌ لِلنَّفْسِ وَأَحَدُهُمْ مُتَوَسِّطٌ لِلنَّاسِ وَأَحَدُهُمْ مُتَوَسِّطٌ لِلشَّيْطَانِ فَهُوَ رَاجِلٌ إِلَى الشَّيْطَانِ.»

معنی: "کسی که سه دوست داشته باشد: یکی برای خدا، یکی برای مردم و یکی برای نفس، به سوی خداوند عزوجل در حال سیر است. و کسی که سه دوست داشته باشد: یکی برای نفس، یکی برای مردم و یکی برای شیطان، به سوی شیطان در حال سیر است."

این حدیث از امام محمد باقر (ع) اهمیت انتخاب دوستان را به زیبایی بیان می کند.