ضرب المثل امانت داری

در زبان فارسی ضرب المثل های زیادی در مورد امانت داری وجود دارد که هر کدام به جنبه ای از این صفت نیکو اشاره می کنند. در اینجا چند نمونه از آنها را با شرح مختصری از معنایشان آورده ام:

امانت و امانتداری: این ضرب المثل ساده و رسا، اهمیت امانت داری را به طور کلی بیان می کند.

امانت دار، شریک مال مردم است: این ضرب المثل به ما یادآوری می کند که کسی که امانتی به او سپرده می شود، در واقع در مال صاحب آن شریک است و باید در حفظ و نگهداری آن کوشا باشد.

بپوش بپوشْ مبارک است، بِکَن بِکَن امانت است: این ضرب المثل به ما می آموزد که امانتی را که به ما سپرده می شود، باید به صاحبش برگردانیم، حتی اگر به آن نیاز داشته باشیم.

وقتی سوار خر مردم شدی، یک وَری بنشین: این ضرب المثل به ما توصیه می کند که وقتی از مال یا وسیله ی کسی به طور امانت استفاده می کنیم، باید در حفظ و نگهداری آن نهایت دقت را داشته باشیم و از آن سوء استفاده نکنیم.

خاک هم به امانت خنت نمی کند: این ضرب المثل به ما نشان می دهد که حتی بی جان ترین موجودات هم امانتداری را درک می کنند و به آن عمل می کنند.

دست، دست را می شناسد: این ضرب المثل به ما می گوید که کسی که امانتداری را رعایت می کند، در نهایت پاداش آن را خواهد دید.

گفت پیغمبر که دستت هر چه برد. بایدش در عاقبت واپس سپرد: این ضرب المثل برگرفته از سخنان پیامبر اسلام (ص) است و به ما یادآوری می کند که هر چیزی که به دست می آوریم، امانتی است که در نهایت باید به صاحب اصلی آن برگردانده شود.

علاوه بر این ضرب المثل ها، عبارات و اصطلاحات دیگری نیز در زبان فارسی وجود دارد که به امانت داری اشاره می کنند، مانند:

امانت دار: به کسی که امانت را به خوبی حفظ و نگهداری می کند و به صاحبش بر می گرداند، امانت دار می گویند.

خیانت در امانت: به عمل ناپسند کسی که امانتی را که به او سپرده شده است، تصاحب می کند یا به آن صدمه می زند، خیانت در امانت گفته می شود.

حق الناس: به حقوقی که انسان ها بر گردن یکدیگر دارند، حق الناس گفته می شود. امانت داری نیز یکی از مصادیق حق الناس است.

امانت داری از مهم ترین صفات اخلاقی در دین اسلام و سایر ادیان الهی است.