دیوان حافظ اثر کیست

دیوان حافظ، مجموعه اشعار خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی، مشهور به لسان‌الغیب، ترجمان الاسرار، لسان‌العرفا و ناظم‌الاولیاء، شاعر فارسی‌گوی قرن هشتم هجری است.

حافظ در بین ایرانیان و فارسی‌زبانان به عنوان برجسته‌ترین شاعر شناخته می‌شود و اشعار او در تمام سطوح جامعه از عامی تا فرهیخته مورد توجه و علاقه قرار دارد.

آثار او به ویژه غزلیاتش، شهرت جهانی دارد و به بسیاری از زبان‌های زنده دنیا ترجمه شده است.

تاریخ دقیق تولد و مرگ حافظ به طور قطع مشخص نیست، اما گفته می‌شود که بین سال‌های 727 تا 792 هجری قمری در شیراز می‌زیسته است.

محتوای دیوان حافظ را می‌توان به طور کلی به دسته‌های زیر تقسیم کرد:

غزلیات: بخش اعظم دیوان حافظ را غزلیات او تشکیل می‌دهد که حدود 495 غزل را شامل می‌شود.

قصائد: حافظ حدود 57 قصیده سروده است که در مقایسه با غزلیات او تعداد کمتری را شامل می‌شود.

مثنویات: مشهورترین مثنوی حافظ، «مثنوی هفتاد و دو ملت» است.

رباعیات: تعداد رباعیات منسوب به حافظ در حدود 40 رباعی است.

قطعات: حافظ حدود 20 قطعه سروده است.

ترکیبات: تعداد ترکیبات منسوب به حافظ در حدود 4 ترکیب است.

دیوان حافظ در طول قرن‌ها بارها به تصحیح و چاپ رسیده است. از جمله مشهورترین نسخه‌های دیوان حافظ می‌توان به نسخه‌های قزوینی، غنی، خانلری و بر اساس نسخه‌های خطی کاخ گلستان اشاره کرد.

اشعار حافظ به دلیل زیبایی، ظرافت، عرفان، فلسفه و استفاده از تشبیهات و استعارات بدیع، از جایگاه ویژه‌ای در ادبیات فارسی برخوردار است.

حافظ در اشعار خود به موضوعات مختلفی از جمله عشق، عرفان، فلسفه، اخلاق، سیاست و اجتماع پرداخته است.

امروزه دیوان حافظ نه تنها در ایران، بلکه در سایر کشورهای فارسی‌زبان و همچنین در میان بسیاری از مردم جهان از محبوبیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.