تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو
تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو را از سایت نکس دریافت کنید.
«تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو»
این بیت از غزل مشهور شماره ۲۹ حافظ شیرازی است که در آن شاعر به زیبایی و لطافت معشوق خود تشبیه می‌کند.
معنی بیت:
تاب: تابیدن، خم شدن، رقصیدن
بنفشه: گلی خوشبو و زیبا به رنگ بنفش
طره: موی بلند و نازک
مشک: ماده‌ای معطر و خوشبو که از ناف آهو به دست می‌آید
سای: سایه، تاریکی
شاعر در این بیت می‌گوید:
موی بلند و نازک معشوق من مانند گلی بنفش تاب می‌خورد و سایه آن مانند مشک خوشبو است.
نکات:
این بیت نمونه‌ای از تشبیه و استعاره در شعر فارسی است.
شاعر موی معشوق را به بنفشه تشبیه می‌کند و سایه آن را به مشک.
این تشبیهات بسیار لطیف و زیبا هستند و نشان‌دهنده قدرت شاعری حافظ هستند.
تفسیر:
این بیت می‌تواند به عنوان تمجید از زیبایی معشوق تفسیر شود. شاعر با استفاده از تشبیهات زیبا، معشوق خود را به گلی خوشبو و مشکی معطر تشبیه می‌کند.
همچنین می‌توان این بیت را به عنوان نمادی از عشق و دلدادگی تفسیر کرد. شاعر با بیان این که سایه موی معشوق مانند مشک خوشبو است، نشان میدهد که چقدر عاشق معشوق خود است و در سایه او احساس آرامش و امنیت می‌کند.
جمع بندی:
بیت «تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو» از غزل‌های مشهور حافظ است که در آن شاعر به زیبایی و لطافت معشوق خود تشبیه می‌کند. این بیت نمونه‌ای از تشبیه و استعاره در شعر فارسی است و نشان‌دهنده قدرت شاعری حافظ است.