شاعر معروف دوره سامانیان چه نام داشت

در دوره سامانیان شاعران نامدار بسیاری می‌درخشیدند، اما بی‌گمان مشهورترین آنها ابوعبدالله جعفربن محمد رودکی، ملقب به پدر شعر فارسی، بود.

رودکی شاعری نابینا و چنگ‌نواز بود که در سمرقند می‌زیست. او در انواع شعر، از جمله قصیده، غزل، مثنوی، رباعی و ترانه، سروده‌های ماندگاری خلق کرد و به خاطر مهارت بی‌نظیرش در موسیقی و شعر، لقب «استاد شاعران» را از آن خود کرد.

برخی از مشهورترین آثار رودکی عبارتند از:

کلیله و دمنه: منظومی که از کتاب مشهور عربی «کلیله و دمنه» ترجمه شده است.

قصائد مدحی: رودکی قصائد مدحی بسیاری برای امیران سامانی سرود که به خاطر لحن حماسی و تصاویر بدیعشان مشهور هستند.

غزلیات: غزلیات رودکی سرشار از مضامین عاشقانه و عارفانه است و به خاطر لحن لطیف و احساسات عمیقشان مورد تحسین قرار می‌گیرند.

رباعیات: رباعیات رودکی به خاطر حکمت و طنز ظریفشان مشهور هستند.

رودکی در سال ۳۲۹ هجری قمری درگذشت، اما میراث او تا به امروز پابرجاست و او همچنان به عنوان یکی از بزرگترین شاعران تاریخ ایران شناخته می‌شود.

علاوه بر رودکی، شاعران نامدار دیگری نیز در دوره سامانیان می‌زیستند، از جمله:

شهید بلخی: شاعری حماسی‌سرا که به خاطر سروده‌های حماسی و میهن‌پرستانه‌اش مشهور است.

دقیقی: شاعر حماسی‌سرا که بخش‌هایی از شاهنامه را به نظم درآورد.

ابوشکور بلخی: شاعری عارف‌مسلک که به خاطر غزلیات عرفانی‌اش مشهور است.

کسایی مروزی: شاعری که به خاطر مثنوی‌های عاشقانه‌اش مشهور است.