تحقیق در مورد شهید باهنر کلاس پنجم

«محمدجواد باهنر» 13 شهریور ماه سال 1312 در محله ای فقیر نشین در شهر کرمان دیده به جهان گشود. او فرزند دوم خانواده بود، و نه خواهر و برادر داشت. پدرش پیشه وری ساده بود، و مغازه ای کوچک در سرگذر محله داشت.

او در 5 سالگی به مکتب خانه رفت و نزد بانوی معلم مکتب خانه قرآن آموخت، پس از آن حدودا در 11 سالگی به راهنمایی فرزند معلم مکتب خانه، حجت الاسلام و المسلمین حقیقی فراگیری دروس حوزوی را آغاز کرد و راهی مدرسه معصومیه کرمان شد.

او مدرک فوق لیسانس علوم تربیتی و دکترای الهیات از دانشگاه تهران داشت، و پیش از پیروزی انقلاب به عنوان معلم فعالیت می کرد و به تدوین کتب درسی دینی و قرآن نیز می پرداخت. او حدود سی کتاب و جزوه تعلیمات دینی را تالیف کرد، که برای تدریس از دوره ابتدایی تا دانشگاه تالیف شده بودند، و همزمان فعالیت های اجتماعی اش را ادامه می داد و از افراد موثر در تأسیس دفتر نشر فرهنگ اسلامی، کانون توحید و مدرسه رفاه بود.

اولین برخورد شهید باهنر با رژیم شاهنشاهی زمانی اتفاق افتاد که برای تبلیغ به آبادان رفته بود، در همان زمان بود که در سخنرانی اش در خصوص به رسمیت شناختن دولت اسرائیل توسط دولت ایران اعتراض کرد و پس از پایان آن سخنرانی توسط شهربانی دستگیر شد.

پس از آن در اسفند ماه سال 1342 در سخنرانی هایی که به مناسبت سالگرد شهدای حادثه مدرسه فیضیه انجام میشد دستگیر شد، و پس از آن نیز 6 بار به زندان های کوتاه مدت محکوم شد؛ تا جایی که از سال 1350 اجازه سخنرانی نداشت.

شهید محمدجواد باهنر در سال 1357 با فرمان امام خمینی (س) به عضویت در شورای انقلاب درآمد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سازمان نهضت سوادآموزی مشغول به خدمت شد. او همچنین نماینده مردم کرمان در مجلس خبرگان قانون اساسی، و نماینده شورای انقلاب اسلامی در وزارت آموزش و پرورش بود، و در مجلس اول شورای اسلامی با 64.80 در صد آرا معادل دو میلیون و 134 هزار و 434 نفر نماینده مردم تهران شد.

شهید باهنر در سال 1359 با حکم حضرت امام خمینی (س) عضو ستاد انقلاب فرهنگی شد، و پس از آن در کابینه شهید رجایی به عنوان وزیر آموزش و پرورش منصوب شد.

بعد از برکناری ابوالحسن بنی صدر از ریاست جمهوری و انتخاب شهید محمدعلی رجایی به عنوان رئیس جمهور، شهید باهنر به پیشنهاد رئیس جمهور وقت در سال 1360 به عنوان نخست وزیر به مجلس معرفی شد و رای اعتماد گرفت. او پس از شهادت شهید بهشتی در بمب گذاری دفتر حزب جمهوری اسلامی به عنوان دبیر کل حزب انتخاب شده بود.

«سرانجام محمدجواد باهنر در هشتم شهریور ماه سال 1360 در بمب گذاری در دفتر نخست وزیری به همراه شهید رجایی به درجه شهادت نائل آمد.»