یا دائم الفضل علی البریه یا باسط الیدین بالعطیه

ترجمه:

ای خدایی که فضل و کرم تو بر خلق همیشگی است، ای که دو دست عطا و بخشش تو به جانب بندگان گسترده است، ای صاحب بخشش‌های بزرگ!

شرح:

این دعا یکی از دعاهای مشهور شیعیان است که در شب جمعه خوانده می‌شود. در این دعا، خداوند با صفات فضل و کرم، عطا و بخشش، و صاحب مواهب بزرگ ستایش می‌شود. از خداوند خواسته می‌شود که بر محمد و آل او درود بفرستد و گناهان بندگان را در این شب ببخشد.

فضیلت:

در فضیلت این دعا نقل شده است که هر کس در شب جمعه ده مرتبه این دعا را بخواند، در نامه عمل او هزار هزار حسنه نوشته شود و هزار هزار سیئه محو شود و در بهشت برای او هزار هزار درجه و جنات احدیت بلند شود. خداوند سه مرتبه می‌فرماید: «نیستم خدای او اگر او را نیامرزم و در درجه حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام باشد.»

مأخذ:

این دعا در کتاب‌های مختلف دعا، از جمله مفاتیح الجنان، المصباح، و اَلدُّرُ الْمَنضود آمده است.