دعای۴۶ صحیفه سجادیه

دعای چهل و ششم صحیفه سجادیه

دعای چهل و ششم صحیفه سجادیه که به دعای روز عید فطر و جمعه نیز معروف است، از دعاهای مشهور امام سجاد (ع) است که در آن به شکرگزاری از خداوند به خاطر نعمت های مختلف، طلب مغفرت و آمرزش گناهان، و درخواست هدایت و رستگاری پرداخته شده است.

برخی از مضامین این دعا:

حمد و ثنای الهی: امام سجاد (ع) در ابتدای این دعا، به حمد و ثنای الهی می‌پردازد و خداوند را به خاطر نعمت های بی شمارش شکرگزاری می‌کند.

اعتراف به گناهان: امام سجاد (ع) در ادامه این دعا، به گناهان خود اعتراف می‌کند و از خداوند طلب مغفرت و آمرزش می‌کند.

درخواست هدایت و رستگاری: امام سجاد (ع) در بخش پایانی این دعا، از خداوند طلب هدایت و رستگاری می‌کند و از او می‌خواهد که او را در مسیر صراط مستقیم قرار دهد.

این دعا در روزهای عید فطر و جمعه خوانده می‌شود، اما خواندن آن در سایر روزها نیز مستحب است.

متن و ترجمه دعای چهل و ششم صحیفه سجادیه:

اللَّهُمَّ إِلَهَ الْعَالَمِینَ وَ خَالِقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَیْنَهُمَا، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَ الْعِیدَ مَوْسِمًا لِلْمُسْلِمِینَ وَ عِیدًا لِلْمُتَّقِینَ وَ یَوْمَ زِینَةٍ وَ مَسَرَّةٍ لِلْمُؤْمِنِینَ.

خدایا! ای معبود جهانیان و ای آفریننده آسمان ها و زمین و آنچه در میان آنهاست، سپاس خدایی را که عید را موسمی برای مسلمانان و عید را برای پرهیزگاران و روز زینت و شادمانی برای مؤمنان قرار داد.