آیه دوم سوره حشر به چه امر ناخواسته ای که انسان انتظار ان را ندارد اشاره دارد

آیه دوم سوره حشر به اخراج ناخواسته کافران اهل کتاب از خانه هایشان اشاره دارد. این آیه به طور خاص به ماجرای اخراج یهودیان بنی نضیر از مدینه در سال پنجم هجرت اشاره دارد.

نکات کلیدی آیه:

فاعل آیه: خداوند متعال

مفعول آیه: کافران اهل کتاب (یهودیان بنی نضیر)

فعل آیه: اخراج (أَخْرَجَ)

ویژگی اخراج: ناخواسته و ناگهانی (لِأَوَّلِ الْحَشْرِ ۚ مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا ۖ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ)

عاقبت اخراج: رعب و وحشت در دل کافران (فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا ۖ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ)

پیام آیه: عبرت آموزی برای صاحبان بصیرت (فاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ)

تفسیر آیه:

«او کسی است که کافران اهل کتاب را برای اولین بار از خانه هایشان بیرون راند، با آنکه شما گمان نمی‌کردید که آنان (با داشتن آن همه قدرت، به آسانی) بیرون روند، و خودشان نیز گمان می‌کردند که دژهای محکمشان آنها را از عذاب الهی مانع می‌شود؛ اما خداوند از آنجا که گمان نمی‌کردند به سراغشان آمد و در دل‌هایشان ترس و وحشت افکند، به گونه‌ای که خانه‌های خود را با دست خود و با دست مؤمنان ویران می‌کردند؛ پس عبرت بگیرید ای صاحبان بصیرت!»

این آیه به ما یادآوری می کند که خداوند متعال قادر است در هر زمانی و به هر شکلی که بخواهد، دشمنان خود را به عذاب و مجازات برساند. هیچ قدرتی در برابر خداوند یارای مقابله ندارد، و هیچ حصاری نمی تواند انسان را از عذاب الهی نجات دهد.