خداوند چگونه نزدیک بودن خود به بندگانش را بیان میکند

خداوند میفرماید: «نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرید»

و ما به او از رگ قلبش نزدیک‌تریم.

نزدیک‌تر بودن از رگ گردن یا رگ قلب، در حقیقت تمثیل و تشبیهی است برای قرب معنوی در قالب یک صورت حسی قابل مشاهده.

معنایش این است که ما انسان را خلق کردیم و همواره تا هستى او باقى است از خطورات قلبی‌اش آگاهیم، و نیز همواره از رگ قلبش به او نزدیک‌تریم؛ یعنی ما به انسان از شریان‌هایی حیاتی‌اش که در داخل بدنش جا گرفته نزدیک‌‏تریم، آن وقت چگونه به او و به آنچه در دل او می‌گذرد آگاه نیستیم؟!