کابالا چیست

کابالا (به عبری: קַבָּלָה) که به معنی «دریافت» یا «سنت» است، یک شاخه عرفانی از یهودیت است که بر تفسیر باطنی متون مقدس یهودی، به ویژه تورات، تمرکز دارد. کابالیست ها معتقدند که تورات فقط یک متن تاریخی یا اخلاقی نیست، بلکه حامل رمزها و رازهایی عمیق در مورد ماهیت خداوند، خلقت جهان و معنای زندگی است.

تاریخچه کابالا:

ریشه های کابالا به دوران باستان یهود باز می گردد، اما تا قرن سیزدهم میلادی به عنوان یک مکتب فکری مجزا ظهور نکرد. در این زمان، اسحاق کور، خاخام یهودی فرانسوی، کتابی به نام «زوهر» (به معنی «شکوه») نوشت که به عنوان متن اصلی کابالا شناخته می شود. زوهر به زبان آرامی نوشته شده و شامل تفاسیر عرفانی و نمادین از تورات است.

اصول کابالا:

کابالا بر چند اصل کلیدی تمرکز دارد:

Ein Sof: خداوند به عنوان یک وجود مطلق و نامتناهی که فراتر از درک بشر است.

Sephirot: ده تجلی یا صفات خداوند که از طریق آنها جهان خلق شده است.

Tree of Life: نمادی از Sephirot که نشان دهنده ارتباط بین خداوند و جهان است.

Tikkun Olam: وظیفه انسان برای اصلاح جهان و بازگرداندن آن به حالت کامل اولیه.

تاثیرات کابالا:

کابالا بر بسیاری از جنبه های فرهنگ یهودی، از جمله فلسفه، ادبیات، هنر و موسیقی، تأثیر گذاشته است. همچنین بر برخی از جنبش های فکری غربی، مانند رنسانس و اومانیسم، تأثیر گذاشته است.

نقد کابالا:

کابالا به دلیل ماهیت عرفانی و رمزآلود خود مورد انتقاد برخی از یهودیان و غیر یهودیان قرار گرفته است. برخی معتقدند که کابالا با آموزه های سنتی یهودیت مغایرت دارد و برخی دیگر آن را نوعی خرافات می دانند.