تحقیق درباره ابوریحان بیرونی کلاس چهارم

ابوریحان از مردم خوارزم بود و چون در بیرون از شهر خوارزم به دنیا آمد، به بیرونی معروف شد.

ابوریحان در سال 362 ه.ق چشم به جهان گشود. او اوایل عمر را در خوارزم گذراند و سپس چند سالی در دربار شمس المعالی قابوس وشمگیر بود. بعد به خوارزم برگشت. او در زمان لشکر کشی سلطان محمود غزنوی به خوارزم در آنجا بود و همراه سلطان محمود به غزنه و سپس در جریان لشکر کشی سلطان محمود به هندوستان رفت.

ابوریحان در هند به معاشرت با دانشمندان هندی پرداخت و زبان سانسکریت را آموخت و طی این مدت به تالیف کتاب تحقیق ماللهند همت گماشت .

بیرونی دانشمندی بود محقق و نکته سنج ، افکارش تازه و نو بودند و به دانشمندان کنونی بیشتر نزدیک بود تا به دانشمندان نسل خودش . او همچنین در زمان حیاتش با بوعلی سینا نیز آشنا شد و مدتی را با هم به تحقیق و آزمایش پرداختند .

از تحقیقات ابوریحان می توان به گندمهایی که به تصاعد هندسی در خانه های شطرنج قرارداده می شوند، ساده کردن تصویر جسمها برای تسطیع کره ، تعیین دقیق عرض و طول جغرافیایی شهرها، تحقیق در جرم مخصوص و تعیین جرمهای مخصوص هیجده سنگ گرانبها و فلز اشاره کرد. بیرونی همچنین در زمانی که دانشمندان در اروپا اعتقاد به مرکزیت زمین داشتند ثابت کرد که زمین کروی است.

ابوریحان در هنگام مرگ هم دست از دانش اندوزی برنداشت و هنگامی که در بستر مرگ بود از دوست و همکارش تقاضا کرد که مساله ای علمی را که زمانی با هم درباره آن تحقیق می کردند ، باز گوید . هنگامی که دوستش با تعجب به او گفت :((اکنون چه وقت پرسیدن این مطلب است ؟)) ابوریحان پاسخ داد :((این مساله را بدانم و بمیرم یا نادانسته و نادان بمیرم ؟))

ابوریحان بیرونی در سال 440 ه.ق و در سن 70 سالگی در غزنه در گذشت.