فلسفه سیزده بدر در ایران باستان

فلسفه سیزده بدر در ایران باستان به طور دقیق مشخص نیست و در گذر زمان روایات و تفاسیر مختلفی از آن ارائه شده است.

برخی از رایج ترین این تفاسیر عبارتند از:

_ نحسی عدد سیزده: در فرهنگ ایرانیان باستان، عدد سیزده نحس شمرده می شد و مردم برای دور کردن نحسی این روز، سیزدهمین روز فروردین را در طبیعت به شادی و پایکوبی می پرداختند.

_ پیروزی بر دیو خشکسالی: بر اساس برخی روایت ها، در این روز خدای آب بر دیو خشکسالی پیروز شده و مردم برای شکرگزاری و طلب باران و برکت، به دامان طبیعت می رفتند.

_ تجدید عهد با طبیعت: پس از دوازده روز تعطیلات نوروز و گذراندن زمان در خانه، سیزده بدر فرصتی برای تجدید عهد با طبیعت و سپاسگزاری از نعمت های آن بود.

_ آغاز سال زراعی: برخی معتقدند که سیزده بدر در واقع آغاز سال زراعی در ایران باستان بوده و مردم با رفتن به دشت و صحرا، خود را برای شروع فصل جدید کشاورزی آماده می کردند.