شعر یوسف گمگشته از کیست

شعر «یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور» از حافظ، شاعر بزرگ ایرانی، در غزل شماره ۲۵۵ از دیوان حافظ آمده است. این شعر با مطلع «یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور» شروع می‌شود که یک پیش‌بینی امیدبخش برای آینده است.

در مضمون این شعر، حافظ با لحنی امیدوارانه، به مخاطب خود پیشنهاد می‌دهد که غم نخورد و به صبر و بردباری دعوت می‌کند، زیرا یوسف (معشوق) روزی به کنعان (وصال یار) باز خواهد گشت. او اینجا به نمونه‌ای از امید به آینده اشاره می‌کند.

به علاوه، حافظ از طریق اشاره به داستان یوسف و زلیخا، می‌خواهد بیان کند که تغییرات ناگهانی در زندگی ما ممکن است غم و اندوه را به شادی و خوشبختی تبدیل کند. این نکته مهمی است که شاعر با آن مخاطب را به امید و شادمانی دعوت می‌کند.

در این شعر، قدرت عشق نیز به وضوح به تصویر کشیده می‌شود. حافظ معتقد است که عشق بین یوسف و زلیخا آنقدر قوی بود که توانست یوسف را از چاه به کاخ پادشاهی رساند، که این نکته نشان‌دهنده عمق این احساس است.

با توجه به مضامین امیدوارانه و عاشقانه‌اش، این شعر از محبوب‌ترین غزل‌های حافظ به شمار می‌آید، زیرا از طریق آن، احساسات عمیق و انسانی به خواننده منتقل می‌شود.