صوفی از صومعه گو خیمه بزن بر گلزار

بامدادان که تفاوت نکند لیل و نهار/ خوش بود دامن صحرا و تماشاى بهار

صوفى، از صومعه گو خیمه بزن بر گلزار/ که نه وقت است که در خانه بخفتى بیکار

بلبلان، وقت گل آمد که بنالند از شوق‏/ نه کم از بلبل مستى تو، بنال اى هشیار