حامد شاکرنژاد قاری قرآن

«حامد شاکرنژاد» متولد ۳۱ فروردین ۱۳۶۲ در مشهد، فارغ التحصیل فوق لیسانس مدیریت بازرگانی و دکترای علوم قرآنی می باشد که اکنون قاری و حافظ بین المللی قرآن کریم بوده و هم‌ اکنون مدیر طرح ملی تلاوت قرآنی است.

حامد شاکرنژاد در شهر مشهد به عنوان فرزند دوم به دنیا آمد. یک برادر بزرگتر از خود بنام «حمید» دارد که او نیز از قاریان برجسته کشور می باشد که هر دو با حمایت پدر و مادر شروع به خواندن قرآن کردند.

در سال ۱۳۷۴ وقتی ۱۲ سال داشت به مسابقات دانش آموزی کشور راه یافت و توانست با حیرت اساتید بعنوان نفر اول کشور انتخاب شود.

حامد شاکرنژاد در سال ۱۳۷۴ بعد از کسب مقام اول کشوری توانست در دو ماه جزء ۵ قرآن را حفظ کرده و راهی مسابقات بین المللی قرآن کریم در عربستان شود. او در حالی توانست بعنوان نفر اول در این مسابقات بزرگسال انتخاب شود که تا آن زمان هیچ قاری ایرانی به این مقام نرسیده بود.

بعد از کسب مقام اول در عربستان علاوه بر پاداش مالی، از طرف پادشاه وقت عربستان «ملک فهد» دو جایزه دیگر مادی و معنوی هم دریافت کرد. جایزه معنوی ایشان اجازه ورود یک ساعته به داخل خانه کعبه بود، جایی که امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام در آن متولد شده است.

بعد از ایجاد سبک جدیدی در تلاوت قرآن، این سبک مورد تایید رهبری قرار گرفت و حالا بسیاری از جوانان و نوجوانان ایرانی و غیر ایرانی از وی تقلید می کنند.

به گفته خود ایشان به استاد مرحوم مصطفی اسماعیل علاقمند هستند و در ابتدا در قرائت از ایشان تقلید میکردند و تلاوت های ایشان را مورد بررسی قرار می دادند.

وی اعتقاد دارد که لباس قاری نباید یک لباس عادی و مثل بقیه مردم باشد، بطوری که لباس او نشان دهنده موقعیت اجتماعی قاری باشد و مستمع بروی قاری حساب ویژه ای باز کند تا جذب معنای قران برایش آسان تر شود همانطور که بسیاری از حرفه ها نیز لباس مخصص خود را دارند.

ایشان معتقد است چون آیات قرآن تکراری نیستند، پس الحانی هم که مخصوص آیه مربوط به خود است نباید تکراری باشد، تا شنونده بتواند عمیق‌ تر با معانی ارتباط برقرار کند.

به نظر ایشان تلاوت قرآن عمل به قرآن است و در زمینه ی رسیدن به«فرهنگ قرآن»می فرمایند: «مهم این است که همه ی کودکان این سرزمین از دوران طفولیت تلاوت قرآن را بشنوند و در محیط خانواده با این طنین آسمانی مأنوس شوند تا قرآن با پوست و گوشت و استخوانشان ارتباط برقرار نماید. این موجب زمینه سازی درونی برای فهم و عمل به قرآن می شود.»