چرا نباید روی آثار تاریخی یادگاری بنویسیم کلاس چهارم

برای «اصلاح رفتار اجتماعی مردم» و نهادینه کردن اصول صحیح تعامل اجتماعی، راهکارهای قانونی و برخوردهای قاطعانه، تدابیر پایداری نیستند و برای دستیابی به بهترین نتیجه، «فرهنگ‌سازی» مؤثرترین روش است.

حک کردن و نوشتن یادگاری بر اموال عمومی، «امری غیرقابل قبول و ناراحت کننده» است و به عنوان رفتاری تعریف می شود که نوعی ناهنجاری اجتماعی به حساب می آید.

آثار تاریخی «میراثی برای نسل‌های آینده» هستند. نوشتن روی آنها مانع از این می‌شود که دیگران بتوانند این آثار را به همان شکلی که بوده‌اند، ببینند و از آن‌ها لذت ببرند. این کار ارزش و زیبایی اصلی آثار را کاهش می‌دهد.

«از نظر قانونی، نوشتن روی آثار تاریخی ممکن است به عنوان خرابکاری یا تخریب اموال دولتی تلقی شود» و می‌تواند منجر به مجازات‌های سنگین شود. این اقدام نه تنها از لحاظ فرهنگی ناپسند است بلکه می‌تواند پیامدهای حقوقی جدی نیز به همراه داشته باشد. «قانون می تواند مانعی» برای انجام چنین اقداماتی باشد اما، مهم این است که این قوانین دارای ضمانت اجرایی باشند.

نوشتن روی آثار تاریخی «آسیب جدی به بافت» و ساختار این آثار وارد می‌کند. این کار می‌تواند منجر به فرسایش، خرابی یا از بین رفتن بخش‌هایی از این آثار شود که اطلاعات ارزشمندی درباره‌ی تاریخ و فرهنگ ما را در خود نگه داشته‌اند.