باز آفرینی ضرب المثل زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد

مقدمه: در داستان‌ها و حکایات عتیق، آموزه‌هایی نهفته است که از قالب داستان‌ها و رویدادها به ما می‌رسد. یکی از این حکایات، داستان مردی است که در بیابان گم شده بود و تنها امیدش به یافتن آب بستگی داشت.

بدنه: این مرد پس از ساعت‌ها پرسه زدن در بیابان، سرانجام به چشمه‌ای رسید، ولی پیش از آنکه بتواند از آب بنوشد، با گاردی مواجه شد که به او گفت: تنها در صورتی می‌توانی از این آب بنوشی که رازی را که در دل داری با من در میان بگذاری.

مرد، که تشنگی شدیدی احساس می‌کرد، تصمیم گرفت راز خود را برملا کند، اما به گونه‌ای که اهانت‌آمیز نباشد. او با زیرکی و احترام، رازی را که برای مدت‌ها در دل نگه داشته بود با گارد در میان گذاشت. گارد که از شیوه بیان مرد تحت تاثیر قرار گرفته بود، نه تنها اجازه داد که او از آب بنوشد بلکه راهنمایی‌هایی نیز برای پیدا کردن راه بازگشت به خانه ارائه داد.

نتیجه: این داستان نمایانگر این واقعیت است که چگونگی بیان افکار و احساسات ما تاثیر عمیقی بر نتایج و روابطمان دارد. زبان نرم و با احترام می‌تواند درهای بسته را بگشاید و مسیرهایی را پیش روی ما قرار دهد که پیش از این ناشناخته بودند. در حالی که بیان نادرست و زمخت ممکن است فرصت‌ها را از ما بگیرد و موجب دوری و بدبختی شود. بنابراین، ارزش نهادن به زبانی که به کار می‌بریم، فقط مسئله‌ای از بابت اخلاق نیست، بلکه استراتژی‌ای است برای باز کردن قفل‌های زندگی.