خاطرات روزهای هفته یک مداد را از زبان خودش بنویس

صفحه 91 نگارش کلاس دوم

خاطرات روزهای هفته یک مداد را از زبان خودش بنویس.

یک مداد ساده و کوچک هستم که بر روی میزی در گوشه‌ای از اتاق درس قرار دارم. زندگی‌ام پر است از خاطراتی با دانش‌آموزانی که هر روز با من به سفرهای خلاقانه‌ای می‌روند. بیایید از زبان خودم بگویم که هفته‌ای در زندگی‌ام چگونه می‌گذرد.

روز شنبه: صبح است و دستی مرا از روی میز برمی‌دارد. امروز اولین روز مدرسه بعد از تعطیلات آخر هفته است. دست‌های کوچک اما مصممی مرا می‌گیرند تا برگه‌های خالی را پر از کلمات و اعداد کنند. احساس مفید بودن می‌کنم.

روز یکشنبه: امروز، دانش‌آموزی تلاش می‌کند با من نقاشی بکشد. اگرچه من برای نوشتن ساخته شده‌ام، اما با هر خطی که می‌کشم، دنیایی از خیال پدید می‌آید. درختان، خورشید، و حتی یک خانه کوچک بر صفحه ظاهر می‌شوند.

روز دوشنبه: یکی از بچه‌ها مرا فشار می‌دهد تا کلماتی را برای یک داستان کوتاه بنویسم. با هر کلمه، داستان زندگی می‌گیرد و من در خلق دنیایی نو مشارکت می‌کنم. این احساس خلاقیت است که مرا زنده نگه می‌دارد.

روز سه‌شنبه: امروز کمی استراحت دارم. گویا آزمونی در کلاس است و دانش‌آموزان از مدادهای HB برای پر کردن برگه‌های امتحانی استفاده می‌کنند. منتظرم تا دوباره نوبت من برسد.

روز چهارشنبه: روز پرکاری است. روی تکالیف و پروژه‌های مختلف کار می‌کنیم. دست‌های کوچکی مرا محکم گرفته‌اند و من تا آخر شب درگیر نوشتن هستم. خسته اما خوشحالم که کمک کننده هستم.

روز پنج‌شنبه: آخر هفته نزدیک است و حس می‌کنم که دانش‌آموزان کمتری از من استفاده می‌کنند. امروز بیشتر وقتم را صرف نوشتن یادداشت‌های کوتاه و فرمول‌های ریاضی می‌کنم.

روز جمعه: تعطیل است و من در گوشه‌ای از میز خاک می‌خورم. اما این زمان برایم فرصتی است تا از هفته پرکاری که گذشت استراحت کنم. منتظرم تا باز هم بتوانم در دستان کسی قرار بگیرم و به خلق خاطرات جدید بپردازم.

زندگی یک مداد ساده ممکن است پر از تکرار باشد، اما هر خط و کلمه‌ای که می‌نویسم، بخشی از یادگیری و خلاقیت دانش‌آموزان است. در هر روز، من شاهد تلاش‌ها، پیروزی‌ها و گاهی اوقات ناامیدی‌های آنها هستم. و در این سفر، من نه تنها ابزاری برای نوشتن، بلکه شریکی در یادگیری آنها هستم.