با شنیدن نام ایران یاد چه کلمه هایی می افتی

امروز با شنيدن نام «ايران» ياد ضيافتي باشكوه مي‌افتيم كه در آن فردوسي، مولانا، بوعلي، سنايي، نظامي، حافظ، سعدي و... هركدام در جايي مهم تكيه زده‌اند. وقتي مي‌گوييم ايران، ياد سرگذشتي مي‌افتيم؛ ياد پادشاهاني چون كوروش يا سلسله‌هاي اشكاني و ساساني تا دوره‌هاي متاخرتر قاجار و پهلوي. ياد جايي مي‌افتيم كه بارها بيگانگاني حريمش را در هم شكسته‌اند ولي باز كمر راست كرده و حيات نويي اي‌بسا پررونق‌تر از قبل آغازيده است.

ياد ايران براي‌مان با اموري پيوند خورده است؛ نوروز، شاهنامه، خوراك‌هاي ايراني، كيفيت خاصي از معماري و هنر. در عين حال مدتي است كه شكي نداريم كه اين داشته‌ها به نوعي با مرزهاي سياسي امروز ايران، به شكل گربه نشسته، مرتبط است.