شعر گردانی دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد

معنی: آیا می دانی که دیدار کسی که مدت ها غایب بوده چقدر خوشحال کننده است و عاشق را بر سر کیف می آورد؟ دقیقا مانند آن است که انسان تشنه ای در بیابان بی آب و علفی باشد و پس از تشنگی های بسیار، ابرهای باران زا بیایند و باران ببارد.

مفهوم: وقتی انسان در بیابان باشد و هیچ آبی نداشته باشد، تمام آرزویش این است که آب پیدا کند و خشکی دهان و گلویش را بشوید و ببرد. اینجا آب می شود تمام آرزوی او. حال اگر آسمان ابری شود و باران ببارد و او از تشنگی نجات یابد، انقدر خوشحال می شود که گویی تمام جهان را به او داده اند.

جناب سعدی دیدار دوست و معشوق را که مدتی غایب بوده مانند آن ابر باران زایی می داند که در بیابان بر آدم تشنه می بارد و جانش را تازه می کند. عاشقی که مدت ها در فراق معشوق خویش روزها سپری کرده و تشنه دیدار او گشته، اگر این غیبت به طول انجامد، ممکن است در فراق یار جان دهد. همچنان است آن تشنه ای که اگر آبی به او نرسد هلاک می شود.

واقعا تشبیهی زیبا تر از این شاید نتوان یافت! دقیقا لحظه دیدار عاشق و معشوق مانند باریدن بار به انسان تشنه است. هر دو تشنگی شان برطرف می شود؛ انسان تشنه با آب و انسان عاشق با یار!