کی رفته ای زدل که تمنا کنم تو را کی بوده ای نهفته که پیدا کنم تو را

كي رفته اي ز دل كه تمنا كنم تو را * كي بوده اي نهفته كه پيدا كنم تو را

غيبت نكرده اي كه شوَم طالب حضور * پنهان نگشته اي كه هويدا كنم تو را

با صد هزار جلوه برون آمدي كه من * با صد هزار ديده تماشا كنم تو را

چشمم به صد مجاهده آيينه ساز شد * تا من به يك مشاهده شيدا كنم تو را

بالاي خود در آينـﮥ چشم من ببين * تا با خبر ز عالم بالا كنم تو را

مستانه كاش در حرم و دير بگذري * تا قبله گاه مؤمن و ترسا كنم تو را

خواهم شبي نقاب ز رويت برافكنم * خورشيد كعبه، ماه كليسا كنم تو را

گر افتد آن دو زلف چليپا به چنگ من * چندين هزار سلسله در پا كنم تو را

طوبي و سدره گر به قيامت به من دهند * يكجا فداي قامت رعنا كنم تو را

زيبا شود به كارگِه عشق كار من * هر گه نظر به صورت زيبا كنم تو را

رسواي عالمي شدم از شور عاشقي * ترسم خدا نخواسته رسوا كنم تو را

فروغی بسطامی