وقتی گوینده یا نویسنده کنایه ای به کار میبرد مقصود او معنای

به سخنی که دو مفهوم دور و نزدیک دارد و مقصود گوینده معنای دور آن است کنایه می‌گویند.

معنای لغوی کنایه، پوشیده سخن گفتن است. در اصطلاح ادبیات کنایه به سخنی گفته می شود که معنای دور و معنای نزدیک دارد اما معنای نزدیک آن منظور گوینده نیست. کسی که در سخنان خود کنایه را به کار می برد قصد دارد منظور و مقصود خود را به طور غیر مستقیم به مخاطب بفهماند.